درباره‌ی اهل قضاوت و اهل ارادت
با دوکس دوستی نمی‌کنم: اهل قضاوت و اهل ارادت. قاضی کسی است که کيفر دادن ديگران را دوست دارد. او همواره به دنبال «توهين» می‌گردد. هر سخن برای او «توهينی» در خود پنهان دارد، اگر از سر «ارادت» نباشد. و مريد کسی است که کسی نيست. او بزرگی خود را از مرادش دارد و از آنچه می‌پرستد. از همين رو، او «ايمان» می‌آورد و با هرچه ايمان او را بلرزاند می‌ستيزد. بيزارم از همه‌‌ی قاضيان و مريدان/مؤمنان.