٭ انقلابها فرزندان خود را می بلعند

فرزندان انقلاب معمولاً در مراحل مختلف انقلاب از آن رانده يا خورده مي شوند. در انقلاب ايران مجاهدين خلق اولين نيروهاي اطلاعاتي حكومت و اولين بازجوها بودند. از آن پس احزاب چپ تندرو در سال 58 ، نهضت آزادي در سال 59، مجاهدين و بني صدر و برخي ديگر از نيروهاي ملي و چپ در سال 60، حزب توده و اكثريت در سال 61 و 62، نيروهاي چپ مذهبي خط 3 در سالهاي 63 و64، نيروهاي مجاهدين انقلاب در سالهاي 65 و بعد از آن، جناح فكري آقاي منتظري از سال 67، جناح فكري شمس الواعظين و سروش و دوستان در سالهاي 68 و پس از آن، نيروهاي روزنامه سلام و مركز مطالعات از سالهاي 70 به بعد، نيروهاي روشنفكري اعم از راست و چپ مانند سعيدي سيرجاني و فرج سركوهي و گروه آدينه و گردون در سالهاي 73 تا 75، روشنفكران كانون نويسندگان در سالهاي 76 و 77، و نيروهاي اصلاح طلب تندرو از سالهاي 79 به بعد و نيروهاي اصلاح طلب ميانه رو از سالهاي 80 به بعد هر كدام پروژه انزوا و حذف را گذراندند. تفاوت اين افراد اين است كه يكي ديرتر و يكي زودتر از دايره رانده شده است. برخي به بيشتر ماندن خود افتخار مي كنند و برخي ديگر آنرا اتهامي مي شمرند. اما در هر حال انقلاب اسلامي مانند همه انقلاب ها وقتي به قدرت رسيد تلاش كرد تا موجودات مزاحم و سووال كننده را حذف كند. و اين جزو معدود موفقيت هاي نظام بود.
3:44 PM پويان